زمینه و هدف: انعطاف‌پذیری یا کشش‌پذیری بافت‌های نرمی مثل عضله، تاندون، فاشیا، کپسول مفصلی و پوست که از اطراف مفصل عبور می‌کنند برای تکمیل دامنه حرکتی مفصل در طی فعالیت‌های عملکردی ضروری است. به‌ منظور افزایش انعطاف‌پذیری، عضلات باید تحت کشش قرار گیرند. این مطالعه به‌ منظور تعیین مؤثرترین روش کشش جهت بازگرداندن انعطاف‌پذیری همسترینگ در حداقل زمان ممکن در دانشجویان پسر دانشگاه علوم پزشکی زاهدان انجام شد. روش‌ تحقیق: شصت دانشجوی پسر با دامنه سنی 28-18 سال از طریق نمونه‌گیری در دسترس برای این کارآزمایی بالینی انتخاب شدند. نمونه‌ها به طور تصادفی در 4 گروه 15 نفره تحت کشش استاتیک، کشش با استفاده از تکنیک Hold Relax (HR)، کشش متعاقب انقباض ایزومتریک Post Isometric Relaxation (PIR) و کشش بر اساس قانون مهار متقابل Reciprocal Inhibition (RI) قرار گرفتند. کشش به مدت 6 هفته، 5 روز در هفته و هر روز 2 دقیقه برای هر مورد انجام گردید. دامنه حرکتی اکستانسیون اکتیو و پاسیو زانو و فلکسیون پاسیو ران (درجه) با گونیامتر، فاصله بین نوک انگشتان دست با پا (سانتی‌متر) در وضعیت نشسته با متر نواری، میزان تحرک ستون کمری (سانتی‌متر) در ریتم لگنی- کمری با آزمون تغییر یافته شوبر و زاویه لوردوز کمر (درجه) با خط‌کش انعطاف‌پذیر قبل از شروع کشش و در فواصل یک هفته‌ای تا پایان مطالعه اندازه‌گیری شدند. سپس از آزمون‌های آنالیز واریانس یک‌طرفه و آنالیز واریانس برای داده‌های تکراری استفاده شد. یافته‌ها: دامنه حرکتی اکستانسیون اکتیو زانو در گروه کشش استاتیک از ˚6/6±˚5/155 به ˚5/5±˚5/168، در گروه HR از˚9/4±˚5/158 به ˚4/5±˚5/172، در گروه PIR از ˚8/6±˚7/156 به ˚7/5±˚7/169 و در گروهRI از˚4/6±˚1/157 به ˚7/6±˚1/168 ارتقاء یافت (0001/0P